MARIO BELLIZI (1957)
URAT
Kemi shkuar larg
pa arritur
atje ku gjella fsheh jetën
Urat mbi agimet e Mesdetit
janë të këputura
me kaq, unë ec pezull pranë dy ëngjëjve
mosbesues
që vërejën tue buzëqeshur
me gojë koralli.
Askush do të shijë udhët
që poetët përshkruajnë, kot.
KONCERT PËR PËRRALLË DHE OBOE
Një rreshtë, dy rreshta, tri rreshta pleqësh
brenda një qishë një orkestër i bie
po fëmijët janë gjetkë.
Zëri rrëfen një përrallë
një violë një violinë një oboe një klarinë
dëgjojnë.
Emisioni i lajmeve, parashikimi i motit,
Bursa e vlerave, programi televiziv …
Fëmijët s’janë këtu!
Janë e flën.
Është vonë, sa keq më vjen!
Poka, fëmijë, unë ju taks, se nesër,
dua t’ju rrëfej një përrallë
me orkestrën time
gjatë zallit guror të Mesdheut.
Fëmijët
një rreshtë, dy rreshta, tri rreshta
lëshojnë
nga gjithë vërat e përrallave kurrë të treguara
e do të thërrasën
“Qëndro, qëndro!
Duam të hyjmë edhe ne në përrallë!”
NO COMMENT