Cikël me poezi nga Genta Hodo, autore e vëllimit “Pak kohë për poezi”, hedhur në qarkullim nga shtëpia botuese “Albas” në vitin 2023.

1.Shije fort të mbrapshta

Unë kam shije të mbrapshta.

Më pëlqen t’i mbaj flokët rrëmujë

dhe ndjenjat nëpër vendet e veta.

Varja e gjërave të harruara në çantën e shpinës

dhe gjoksi i ngritur e i rrumbullakët.

Më pëlqejnë djemtë me fytyrë çunaku,

që flasin gjithë maturi.

Po ndonjëherë më pëlqen kur e qepin gojën,

ngaqë, sipas sime gjysheje,

të heshtësh është mençuri.

Më pëlqejnë gënjeshtrat.

E vërteta s’i ka këmbët më të gjata sesa

një bisedë gjysmake.

Kësisoj, më pëlqen edhe vetëbesimi,

sepse është gënjeshtra më trullosëse e njeriut.

2. Varëset e rrobave

Në ëndërr, secilën prej rrobave e varja në një varëse

krejt të vetën.

Veç fustanin e zi

në trupin tim

sepse ndihesha si të ishte dita më me fat e javës.

Kisha këpucë me taka që s’më vrisnin,

as më bënin të dukesha më e hollë

as të ndihesha më speciale

se asnjëra prej varëseve të tjera.

Ëndrrat thonë përralla që të zgjojnë nga gjumi.

Ose, qe zëri i paqtë i sime mëje

që rrugës drejt dollapit mërmërit

këngë për fustanet me ngjyra që i heq prej varëseve,

këngë kur i provon,

këngë kur i hedh te pirgu i gjërave për t’u bërë më vonë,

këngë për mundin e kotë të së dielës pasdite,

teksa unë përvidhem për tek atletet.

3. Kafeja e zezë

Kafeja e zezë s’do sheqer.

Nëse të pëlqen sheqeri,

s’ke si ta meritosh një filxhan kafeje të zezë.

– Sa për kafenë?

– Po aq sa dje.

– Dje ishte shpejt e shpejt.

E sotmja do të jetë më e gjatë.

E sotmja do të jetë sa për dy ditë

në një filxhan kafeje.

Shkenca s’duket ta ketë fort qejf.

Por jemi në një mendje për sheqerin,

prandaj unë vazhdoj bëj shkencë.

Sheqeri shkatërron dhëmbët

dhe po kështu kafeja.

Kafeina bën keq për tensionin

dhe po kështu sheqeri.

Por prapë,

kafeina është krejt e kundërta e asaj shijes së ëmbël

të fëmijërisë.

Kafeina është e tashmja,

ndonjëherë gjithë hidhësia e së ardhmes.

Nëse të pëlqen sheqeri,

s’ka si t’i meritosh gjithë filxhanët e kafesë së zezë

që po të presin.

4. E vogël, shtëpia ishte gjithë bota ime

E vogël, shtëpia ishte gjithë bota ime

Nga dhoma në dhomë me një avion prej letre

Fluturoja tek ime më, Notre Damme de Paris,

në gjoksin e tim ati si qyteti ndanë Kullës Eiffel.

Mbas shkolle, për të shkuar te shtëpia e shoqes sime

Pellgje e tatëpjeta i kaluam si udhëtarët,

që botën e shëtisin me 20 lek në xhep

Fytyra e qeshur e një mamaje të huaj

dhe pjatat e tyre me lule të ndryshme nga të tonat

më pritën me një ngrohtësi të re

dhe ishte dita kur zbulova Amerikën.

Pas kësaj bota ishte e madhe e madhe e madhe

E madhe sa Roma

E paarritshme si Berlini

Centrifugale si Nju-Jorku nëpër filma

Derisa u bë përsëri e vogël,

E vogël si arushi i sime motre

që rrinte e ruante te xhami i lavatriçes

Derisa u bë e paqtë, si pamja nga ballkoni i shtëpisë

Kur dilja për të nderë rrobat në mëngjes

Tani që jam e rritur, im atë është përsëri kulla Eiffel

Notre Damme de Paris

pas 1000 zjarreve ime më,

kurse bota, shtëpia ime, nuk është më.

Dhjetor 2019

5. Gjeniu në një shishe

Rrugët kanë filluar të kundërmojnë si pijanecët

Vapa vijon të këpusë njëra pas tjetrës,

Gjunjët e vajzave që nuk hanë mëngjes

(Si një Don Zhuan në fushatë)

Kurse këmbësori para meje ecën e ecën

Me hapa te mëdhenj, por i kujdesshëm

A thua me secilën pllakë kapërcen një qytet.

Kështu ne e dimë: fundi është afër.

Secili është kthyer në strofullin e tij

Për t’u endur ditëve, për të pushuar natën

Mbrapshtia e dimrit ose, siç i thonë:

Gjithçka bie aty ku i takon.

Pra, pak gjëra tanimë tingëllojnë argëtuese,

Frymëzuese më pak, aq më tepër sepse

Shirat ende nuk ia kanë shkrepur.

Por një shishe uiski ruan gjithë gjeninë e një nate vere

Ndaj edhe rrugët kundërmojnë si një i alkoolizuar

I cili me logjikën e një gjeniu të vërtetë,

ka zgjedhur përballë jetës, një verë të shkurtër, por të përjetshme.

2019

6. Unë po prisja verën

Ish një mbrëmje e ftohtë marsi

Njerëzish të strukur në drithërima habie

A thua s’e dinë se dimri e bën çdo vit një “ta” të fundit para se të largohet

Dhe unë po prisja verën

Unë po prisja radhën në një supermarket

Shtrëngoja në duar një pako çamçakëzësh me mente

Jashtë derës prej xhami që hapej e mbyllej si Sesam i pathërritur

Shkëmbeheshin shpërfillje ngjarjesh të vockla jetësore

Një shpërfillje bionde një barkmadh

Një shpërfillje kokulur një me këpucë me takë

Dhe unë po prisja verën

Në fakt, unë po prisja radhën dhe pse kishte ardhur radha ime

Gjithë ajo shpërfillje të gdhendet në vetëdije

Kasieri më shikon në sy i hutuar

Unë nuk e kam kartën e klientit

Unë nuk jam klient këtu tek ju

Unë kam ardhur deri këtu vetëm sepse po pres verën

Qindarkat tringëllojnë mbi njëra-tjetrën si zile

Dera prej xhami u hap përpara këmbëve të mia

Dhe unë isha gati për të notuar mes acarit

Vetëm sepse po prisja verën

Do të vijë vera, kjo është e sigurt si dielli

Unë kam kohë që e pres, por ndonjëherë më tepër rrallë se ndonjëherë

Më duket sikur s’ka për të ardhur asnjëherë

Fundja, kam kaluar gjithë këto vera, pa e vënë re se vera kishte ardhur

Sepse unë isha mësuar të prisja verën

Shkurt 2020

Genta Hodo ka mbaruar studimet në degën e Letërsinë, në Fakultetin Histori – Filologji, në Universitetin e Tiranës. Ajo është gazetare e njohur dhe blogere. Përmbledhja “Pak kohë për poezi”, hedhur në qarkullim nga shtëpia botuese “Albas” vjen tek lexuesi me një qasje tjetër për vargun dhe poetikën, në mënyrë autentike, – pasi krahas fuqisë së fjalës, vjen edhe imazhi, fotografia dhe shtresëzimi kuptimor i kontekstit, – pra mjedisi ku jetojmë, me gjithë paradokset, ritmin dhe muzikalitetin e tij. “Ajo është një përmbledhje e shkurtër, e cila përpiqet të jetë e drejtpërdrejtë dhe e kuptueshme, jo ngaqë nuk beson se do të arrijnë ta kuptojnë, por ngaqë e di sa shumë është zhvlerësuar paraja përpara monedhës së kohës ditët e sotme, ndaj kërkon ta nderojë këtë të fundit. Jepini vetes pesë minuta për të pirë një kafe, përpara se të zhyteni në centrifugën e ditës dhe lexoni ndonjërën prej këtyre poezive”.

Ky vëllim është përzgjedhur mes shtatë prurjeve poetike më të mira të vitit 2023 nga platforma Bukinist dhe blogu Leximtari. Për herë të parë, “Palimpsest” sjell një cikël me gjashtë poezi të kësaj autoreje të re. Librin “Pak kohë për poezi” e gjeni online tek Bukinist.al.

---