GIUSEPPE SCHIRO DI MAGGIO (1944 –

MBRËMNET

Jo më gazment

mbi hijet mbrëmësore.

Vjerrja e kohës

sjell ndjesira

të paduruashme

e një mendim

të sosuri.

Qielli

zgjesh ngjyrat

çë s’i kan hije

liturgjis së martesës

me trishtimin.

Nga Mas Rushi Arbëresh

(Mjeshtër Gjergjërushi)

5

Unë qeshë

farkëtar e nallban.

Më pëlqente ta zbutja hekurin

e t’i jepja trajtë e fuqi.

Hekurin e ri e desha:

më ngjante.

Tani jemi të zbutur të dy

nga koha e nga ndryshku.

Retë gjysmë mali

kanë ngrënë.

Kohë e ndërrueshme.

11

I rashë mëngjesit

me kudhër më parë

se lajmin ta jepte

kambana.

I rashë mesditës diellore

e goditjet e mbrëmjes

rraha

në hekur tingëllues

sikur t’ishte gazmore puna

e freskues zjarri

i farkës.

Muzikën time shënova

në hekur

e jetën time.

Në një kordele liqeni

sonte hëna kridhet

metal i ftohtë

pa përcëllime.

Në tejdukshmëri

peri i tymit të pipës

kundër natës

që shkon përpara.

25

E pastaj do të vdesë

në kafaz kanarina

e mas Nastasit

që pa dritën e diellit

e kërceu tërë jetën

pa mendime

por pa liri.

Ashtu në kafazin e kohës

ne rrimë.

E pamë diellin, hënën,

bukurinë e reve

dhe ngjeruam ajrin e frymëmarrjes

e disa herë lirinë.

Patëm ndjenja të forta.

E pimë duhan

gjer te ora

e prishjes së kafazit

kur era fryu më e fortë

e na fshiu mendimet.